Kiedy ząb kwalifikuje się do wyrwania?

Współczesna stomatologia koncentruje się przede wszystkim na metodach leczenia zębów, stąd ich ekstrakcję uznaje za ostateczność. Ekstrakcja, czyli usunięcie zęba, polega na przerwaniu włókien ozębnej łączącej korzeń zęba z kością zębodołu. Zabieg ten przeprowadzany jest przez stomatologa lub chirurga szczękowego, w zależności od tego, jaki jest powód jego wykonania. 

Wskazania do ekstrakcji zębów

Najczęstszymi przyczynami usunięcia zębów mogą być choroby tkanek twardych oraz nieodwracalne zapalenie miazgi. Z ekstrakcją należy także zmierzyć się, kiedy dochodzi do chorób przyzębia, w wyniku których zęby tracą podparcie. Kończą się długotrwałymi stanami zapalnymi, które trudno leczyć bez usunięcia zęba. Usunięcie zębów jest również efektem ropni przyzębnych, martwicy oraz zgorzeli zębów. 

Usuwanie zębów po wypadkach oraz wskazania ortodontyczne

Odrębną grupę stanowią zęby, do których uszkodzenia doszło np. w trakcie wypadku komunikacyjnego. Mogą się przemieszczać, wysuwać się z zębodołu, co często wiąże się z koniecznością ekstrakcji. Wskazania do wyrwania zęba nie muszą tkwić w schorzeniach zębów wynikających z ich zaniedbywania. Taka konieczność może nastąpić także przy okazji zakładania stałego aparatu ortodontycznego lub zatrzymanych zębów mądrości. 

Przebieg zabiegu ekstrakcji zęba

Zabieg usunięcia zęba przeprowadzany jest przy miejscowym znieczuleniu. Jego długość jest zależna od rodzaju schorzenia prowadzącego do ekstrakcji lub stopnia rozchwiania zęba. Gdy zostanie już wydobyty z kości, rana powstała w trakcie zabiegu musi zostać oczyszczona i opatrzona. Oznacza to, że stomatolog musi sprawdzić, czy w zębodole nie pozostały odłamki kości, które mogą prowadzić do zakażeń. W przypadku zębów wielkokorzeniowych istnieje konieczność zszycia rany. W większości zabiegów wystarczy jedynie zatamować krwawienie za pomocą jałowego gazika.